حتي آنگاه كه بدون اميد زندگي مي كنيم هم آرزوهايي داريم.
+ نوشته شده در نهم تیر ۱۳۸۷ ساعت 23:0 توسط ســــوفی
|
خورشیدهای هر انسان به تعداد روزهایی است که به شب می رساند. هر شبی که فرا می رسد یک خورشید خاموش می شود . خورشیدی که در روشنایش بسیاری از تلخ وشیرینهای آینده مان درآن هویداست . شاید کمی تلاش تلخی آینده را به شیرینی بدل کند ، اگربا بی توجه ی روزمان را شب نکنیم و خورشیدمان را از کف ندهیم !