و خداوند عشق را آفرید...
رودها در جاری شدن وعلفها در سبز شدن
معنی پیدا می کنند.
کوها با قله ودریاها با موجها
زندگی پیدا می کنند.
و انسانها، همه انسانها،
با عشق، فقط با عشق
پس بار خدایا ، بر من که می دانم ناتوانم رحم کن.
باشد که خانه ای نداشته باشم.
باشد که لباس فاخری بر تن نداشته باشم .
باشد که حتی دست و پایی نیز نداشته باشم.
اما نباشد ،که در قلبم عشق نباشد.
هرگز نباشد...
" آمین"
+ نوشته شده در بیست و ششم آبان ۱۳۸۷ ساعت 9:45 توسط ســــوفی
|
خورشیدهای هر انسان به تعداد روزهایی است که به شب می رساند.