ياد بگيريد در لحظه زندي كنيد
ميزان آرامش دروني ما، با اينكه چقدر مي توانيم در لحظه حاضر و حال زندگ كنيم، اندازه گيري مي شود. بدون توجه به آنچه ديروز يا سال گذشته اتفاق افتاده، يا انچه فردا اتفاق خواهد افتاد، لحظه حاضر زماني است كه ما در آن قرار داريم.بسياري از ما استاد عصبي بودن هستيم، چون اجازه مي دهيم مشكلات گذشته و آينده روي لحظات حال ما اثر بگذارند ،واين مسئله، به نگراني ،بي حوصلگي،افسردگي و نااميدي ختم مي شوند. ا غلب ما، با نا ديده گرفتن خوشحا لي و رضايت، خومان را قانع ميكنيم كه بالاخره روزي بهتر از امروز خواهيم بود. روزها مرتب تكرر مي شوند وآن روز هرگز نمي رسد .
جان لنون مي گويد:« زندگي دارد اتفاق مي افتد و ما مرتب مشغول نقشه كشيدن هستيم.»
وقتي گرفتار نقشه كشيدن هستيم فزندانمان در حال بزرگ شدن، عزيزانمان د حال مردنو جسممان در حال از تحليل رفتن است. رؤياهايمان از چنگمان بيرون مي لغزندو كوتاه سخن زندگي مان را ازدست مي دهيم.
بسياري از مردم طوري زندگي مي كنند كه گويي زندگي، يك لباس مهمان براي وعده ديداري در آينده است. در حالي كه هيچ كس نمي تواندآمدن فردا را تضمين كند،حال تنها زماني است كه ما داريم وتنها وقتي است كه ميتوانيم آن را كنترل كنيم. وقتي توجه ما روي لحظه حاضر باشد، ترس را از مغزمان مي رانيم؛ ترس روي ماجراهاي آينده اثر مي گذارد . براي جلوگيري از ترس بي پولي، فرزندان وپير شدن، به حال توجه كنيد . مارك تواين ميگويد:« حوادث وحشتناكي در زندگي هستند كه فقط بعضي از آنها اتفاق مي افتند.» تمرين كنيد تا توجه تان روي حال و اينجا متمركز شود. از اين كوشش سود سرشاري خواهيد برد
خورشیدهای هر انسان به تعداد روزهایی است که به شب می رساند.